Typowy przeciętniak. Z jednej strony mamy fajny, przyjemny B-klasowy klimacik; ładną, malowniczą okolicę, ciekawy pomysł (choć tylko zainspirowany opowiadaniem Lovecrafta), kilka nieźle skręconych scen z tajemniczymi stworami w roli głównej, kilka wyróżniających się postaci - doktorka odgrywanego przez Rutgera Hauera czy staruszkę Lexie i przyzwoitą muzykę - szczególnie główny motyw.

Ale z drugiej, jak na wydawać by się pomogło pomysł, który sprzyjałby powstaniu mocnego horroru, film okazuje się być bardziej dramatem aniżeli porządnym dreszczowcem. Czuć zmarnowany potencjał, tak naprawdę nie ma tu za wiele jakiegokolwiek strachu czy przerażenia. Same podziemne stwory też nie wyglądają najlepiej - niekiedy wręcz wyglądają na bezbronne, jak więc mielibyśmy się ich bać? Poza tym zakończenie, które próbuje zaskoczyć widza decyzją bohatera (Straussa) powoduje raczej soczysty facepalm z powodu tego, jak nieprzekonująco jest odegrane i uargumentowane. Aktorzy zaś, poza tymi, których wymieniłem wcześniej, nie przekonują co do swoich ról, a sam John Strauss popisuje się koncertem jednej miny i dziwnymi reakcjami na to, co się wokół niego dzieje.

Podsumowując, pomysł ciekawy, ale niestety z realizacją już dużo gorzej. Przeciętniak. Moja ocena: 5/10.